jueves, 9 de diciembre de 2010

Oleiro de Bonxe, Mestre de Luz

Non existen para nós palabras para describir a tristura da túa perda. Os oleiros son persoas especiais, xente de campo e de terra, coas mans sempre abertas e o sorriso limpo. O teu espírito sigue cos que vivimos todos os días das nosas vidas escoitando a música que saía dos teus beizos. Aínda podo oír a túa risa, invadindo o espazo, que agora parece encollerse ante a túa ausencia. E a túa mirada franca, e sabia, que o dicía todo, para quen sabe entender.

Hoxe, os Lombao somos os que somos gracias a ti, prezado director de orquesta, aquel que soubo facer do AMOR unha escola, e non existe mellor regalo que o que temos: a familia que tí creaches.

Esa, sen dúbida, é a túa mellor obra.

Gracias avó, por trinta e dous anos de amor, liberdade e música.

Amalia Méndez Lombao.